Beşinci Hikayem

117. Bölüm

Sözüm var hem dedikten sonra doğruya neden bu kadar zorluyorum
Kendimi ve seni dedi Doğa hadi gel üzerimi değiştireceğim bir yer bulalım
Dedi Kader böyle gitsem kötü evlat olur muyum acaba zaten siyahlar
İçindeyim yani dedi evet siyah sana yakışıyor karıcığım dedi Doğa ve
Mezarlığa doğru yola çıktılar ve yarım saatte oradaydılar sen burada bekle
Tamam mı dedi başladı yarım saati geçmişti saatine baktığında anlıyordu
Gelmediği meçhul idi karısının yarım saat önce ise şunlar oluyordu mezarlığın
İçinde Yavuz ve Feriha Hüseyin beyin mezarının başında dua ediyorlardı
Hemde Kader'i bekliyorlardı on üç senedir onu takip ediyorlardı çünkü ve
Geliyor ağabey tamam Feriha bizi tanımıyor ağabey o zaman neden gülüyor
Dedi Feriha haklıydı kesinlikle gülüyordu Ferhat amca sağ ol sende olmasan
Babamı susuz bırakırlar yoksa ben üç aydır gelmiyorum ama tertemiz baksana
Evet kızım dedi biri yüksek sesle kulübeden on beş dakika mezarın başında
Oturdu Kader sessizce sevmezdi öyle yabancılar gibi dertleşmeyi konuşmayı
Sonra tam gidecekken lanet olsun dedi içinden çünkü kocası yanında değildi
Kucaklardı onu ve mezar taşına çöktü bayılacağından emindi çünkü Yavuz
Hemen koştu Kader iyi misin dedi hemen Kader o sırada telefonundan bire
Basmaya çalışıyordu birde Doğa yani kocası vardı Feriha ağabey böyle
Olmayacak kulübeye götür Kader'i Kader bire basmadan Yavuz onu kucağına
Aldı zaten daha sonrasını hatırlamıyordu bile beş dakika baygın kaldı kulübede

Kara İnci