10 01. Kısmın Devamı
Kıskançlık her şeye karşı olduğu kadar, hemcinslerine karşı ruhunu ikizini korumanı gerektirir. İşte, hayat burada gizli! Garlar, ortamlar değişse de? Tren orada durmayabilir, sevdiğini seçebilir. Tren olup, hayatını yaşayacaksın! Mutluluk ve kıskançlıkla dönüşeceksin! Her şeye inat, değişmedim hayat... Kaderimin formunu doldurdum. Sevgiye aşka yelken astım. Hayat bu işte; yaşamı güneşi sayesinde seversin. Bir gün yine güneş, maviliği bana getirirse? O mavilik deniz olsun! Uçsuz bucaksız olarak, seni bama geri getirir mi? Bilinmez ama! Neden beni durumlarla baş başa bıraktın? Bilinmez ancak! Geçmiş beni geleceğe iyileştirir belki? Beni bırakırsan; aydınlık olarak, denizin bana getirdiği yakamozu kullanırım. Yalnız kalırım! Geceyi hedeflerim arasına alırım. Bir gecede, seni gözlüyorum belki!
Kara İnci
59. Kısım
Babası taşınacaktı buradan. Yalnız kalmaması için, Batu
Kara İnci
58. Bölüm
Boran'la birlikte, eşyalarını toplamak için gelmişti evine.
Kara İnci
10 00. Kısım
Ama yeter ki; insanlığını tamamen yitirip değişmesin ki? Bazen hayat; yönleriyle, iki kişiyle yaşanır. Ruhunu bulduğunu anlarsın o an. Hayatı senin ellerine veren ne vardır ki? Kelimeler anahtardır, sol anahtarı gibi ama! Bitişi göstermez sana olgular, yönlerini kaçırmasın diye.
Kara İnci
09 00. Kısım
Sen ki; nefret için, geleceğini bıraktın. Güneş bazıları için, karanlık doğar gelecekleri gibi... Ama; nefret öyle güçlüdür, ki? Kişi sağlam bastığını sanır, yanılır... ''Rüzgar'' dedin ya, sen! Kaç çeşit rüzgar; hayatları değiştirir, biliyor musun sen? ''O hayatlar birleşir mi'' dersin? Kimse Üstat değildir, ama! Nefret ana duygudur, bilirim. İnsan için, Sen ben o olabilir mi ruhta? Kan son anda anlar, beni. İçinde nefretin olduğunu, toprak kızıla boyanırken... Kişiler ağlar mı peki? Onur'u için, her şeyi yapar kişi.
Kara İnci
09. Kısım
Sevgide böyledir, ne olursa olsun, var olmaya devam eder? Biz saf sevgiden gelmiş ve tutkuyu aşkın vazgeçilmezini bulmuş bireyleriz. Keşke ve bazen kelimeleri uğramaz bize! Pişmanlık geçmişle alakalıdır. Sen geçmişim olma, hiçbir zaman! Benimle şu anımda ya da geleceğim de kal, bana yeter! Toprak kokar, bazen vücutlar. Doğanın yakarışından değil! Nedendir bilinmez, tahmin edenler? Geçmişe gidilse, belki ama değil! ''Şiir şiir'' dediler, belki sözcükler? Can atar, doğaya bulurlar. Her şeyin, bir ruhu var! Onlarında ruhu acıyor değil...
Kara İnci
08 00. Kısım
Ama hazır karışıklık içinde, kardeşlik unutuluyor. Güven; mutluluk değil, kırgınlık ve nefret getiriyor. Oysaki hayat; bir gülümsemeye bakıyor. Gülümseyince güneşe benziyorsun. Ela bakışımız, doğayı bize verir. Yeşil ve mavini tonları... Hem gök hemde yer yüzü arasında aşkımızı yaşamamızı sağlar. Ki; bazen sen bana, ben sana senaryolarla yaklaşıyoruz. Engeller yok oluyor, duvarlar varla yok arasında şeffaflaşıyor. Durumlar kalsa da, yüreklerimiz bir... İçten bir gülümseme mi demiştik? Güneş için; güneşte şeffaftır, dokunamaz varlıklar. O döner durur, ama her gün doğar.
Kara İnci
08. Kısım
Kişilerin nevri döner, kalır ortada! Şu an ailelere kızgınlığımdan değil! Acımdan yazamıyorum... Zevk ikinci plana atılır bazen. Erkek çocuğun; hem ulusun hemde nüfusun için, doğması gerek. Ataerkil ya da haşin duyguların bir anlamı yoktur. Bir şekilde geleceğinin kapıları açılır. Yirmi yaşında hayatın son bulabilir ya da daha geç... Ama herkes gibi, dayan. Güven bir gün gelecek, rahatlamamızı sağlayacak. Ama neden; sana bana ona sırt çevirdi? Bilinmez, aslında olaylar ne kadar karmaşık olsa da? Birlik içinde, hareket etmemizi sağlamalı değil mi?
Kara İnci
07 00. Kısım
Tekrar ve yine saldırı haberleri! Onun için; aşk mutluluk duygudan, gelen tüm davranışlar bir kenara kalksın bu sıralar! İnsanların yüreği soğumaz ama alışılır. Yine gündeliğe dönülür. ''Vatan toprakları bize kalsın'' diye! Okur yazar ilişkisi; ya da ilişki nedir nasıl başlar? Asıl sorun bu! Kim nerede, kiminle, ne yaptı? Oyununu oynayacak yaşı, çoktan geçti hayat... Olaylarına bizi daha farklı ayrıntı isteyerek kaçar birey. Sağ olmamız, geçmiş olgusu bile yetmez bazen! Karşının olguları için, durdurulamaz hiçbir şey. Kaynama noktasına geldi mi hayat?
Kara İnci
07. Kısım
Ya da şu an; anlar hatıralara dönmeden, uzaklaş ondan. Derinliğine, gecene hapis ol. Bırak rahat etsin. ''Bırak nefes almayı dene, değişme sakın deme ruhuna! Hayatta kal, sadece benliğini dene. Nefes ve nefis birliğin sonuna kadar ayakta kalsın. Güzellik sadece; ruhumuzda kalıcı olsun ve ben onun hayatında tuz biber olmak istemiyorum. Gerekirse giderim! ''Gitmek'' demişken, hiç bir yere kaçamazsın çoğu zaman. Canın sıkılır! ''Of'' desem, dağlar yıkılır cümlesinde... Dağlar kan gölüne döndü, bu sıralar...
Kara İnci
06 00. Kısım
O, sen, siz yoksunuz?Sadece ben varım bir anlığına. Anneler kızlarına el verir ya! Sözcükler heyecana dayanır annemde ki, bende de öyledir. Başka deyişle; mutfakta anneler yardımı vardır. İlk mantı! Mesela, hamur işi. İşte kişilerde, hayatlarında böyledir. Yaşamayı öğrenmesi gerek. Bazı şey için, yoğrulmak gerek. Ki; sen kaderine giren, kişileri bir hamur yapabilirsin. Ama mantı yapamazsın! Değişmek; aynada gördüğü, senin istediğin kişiye dönüşmesi... Onun için, zordur. Ki sen: ne kadar imkansız biraz zaman alır, desende! Kişiler seni bırakır, o an.
Kara İnci
06. Kısım
Açılan kapılar yeni, ama? Değişmezden ziyade, seni dönüştürür. Hayata karşı, saygıyla eğilmemi sağlar. Peki her duygu! Yeni bir kapıda bulunuyorsa, bırak kendini ona. Sen kim, kaderle oyun oynamak kim? Oyuncak olmuşsun işte, aile denen kavrama. Bırak; huzuru sağlığı onlar, duygu değil nasıl olsa! Ki; davranışın sonucunda, ortaya çıkan karmaşanın baş yapıtları onlar! Yanlı-doğru yok burada, hipotez empozede yok! Sadece fikirlerini ortaya dökmek! Saçmalayıp, rahatlamak var.
Kara İnci
05 00. Kısım
Şimdi kalkıp da, geçmişin için geleceğini yakma. Sonuçta; sadece varlıksın! Ufak zerre bile, senden önce oluştu. Ailen seni; meleğim küçüğüm diye, sevdi. İlk sende, test ettiler çocukluklarını. Oyun çağlarına geri dönerler,sayende. Oyuncak olursun, onların elinde. Kısıtlama döneminden önce, gerçi? Aşkına yol gösterirler! Erkeklerin ilk aşları; anneleri, kızlarında babaları denilir. Haklı olarak! Aşkın, sevginin, mutluluğun, umutların, ümitlerin, hayallerin...Hedeflere döndüğü an, aşk gerçekleşir. Belki bakışlar, her an değişir.
Kara İnci
05. Kısım
Bakışın mutlulukla ışıldasın. Aşk ve sevgi hayatını doldursun! İşte hedef; kişinin kendine verdiği en iyi emir, budur! Korku, öfke, nefret bunlar ne sana masumluğunu verir! Ne de insanlığını hatırlatır? ''Seni gördüm, hissettim, benimsin'' dedi tüm duyguların. Her durumda, seni saran bir duygu bulunur. Bütün duygu ve davranışlar sana; çılgın şansı getirmek için, varlar. Çılgın şansta, olunabilir hedefi! Hedefinde sana, hayatın güzel yüzünü gösterir. Geçmişte, ne şans vardır ki? Adı geçmiş olsun kavramın. Takvimde; geçmiş sana hiç yarar sağlamadığı için bitti.
Kara İnci
