PALYAÇO

4.2. Kısım


Benim gözümde, yanlış kelimenin doğruluğunu ispatladı. Onu anlatırken, rahatlamış, ölmemiş olabilir. Kimse ölmesin zaten, ama! Ben insanlığım da, bir çok şeyi öldürdüm. Kaderimin: ha yarın, ha öbür gün dediği şeyi? Bu gün yaptığım. Seçimle anladım, doğru olduğunu ki? Olaylar; ha yarın, ha öbür gün olacaktır kaderde. Neyse o şekilde! Kişinin: her şeye inat bari bu sefer keşke demeyim, dediği bir duadır! Ama keşke her söylendiğinde, hissedildiğinde, bütünlüğünü bozar insanın. Bozmaması için, düşünmemesi gerek, bazı konularda? Keşke bazen gibi kelimeler, uğramamalı. Ama ya, neden bana oluyor? Sevdiceğim beni sakinleştirir sin, değil mi? Aşksın sen, cansın sen!  Şarkı mırıldandım, sabaha karşı. Yüreğim kan pompalıyor, sonuçta. 

Kara İnci