PİNOKYO

13 01 Kısım

Ama birlikte! Korku o an, bize özellikle bana uğramaz. Karanlık karalık beni bırakalı, çok oldu. Çünkü sen geldin, aydınlığım oldun. Katıldım yaşamına, yaşamıma katıldın. Kaderimiz sayesinde, duygular uçlarda yaşanıyordu. Ya da örselenmişlik ile, bilinmiyordu. Görülmek, duyulmak istenmiyordu. Yalan dünyaya; iyi ki gelmişim, anca? Seni bulamazdım, yoksa! İnsanlar kişilik, arazilerine ne ekerlerse? Onu biçerler! Kaderlerini bilinmeyen, bir kitap gibi gördükleri içindir. Kamp kuramazlar ya, başka bambaşka yaşamlara... Ölüm kötü bir kelime, olarak algılanır. An be an onlar için, Araf ve diğer alem kavramı güzeldir... Ateş ısıtmasına! İyiliğe son verip, kötülük olarak yakarsa insanları? Tövbe şanslarını unutmasınlar! Kaybedilen insanlıklarıyla, yüzleşebilirler an be an. Acı iyi olarak da gelebilir, kötüde. 

Kara İnci