KALBİM SESSİZ KALDI

11 0.5 Kısım

Kendi şükür etmesini öğrenmeli! Yaşama inanma ihtiyacı ile dolan, kişiliğini boşa çevirmemeli ki? Karşıya yardımı olsun... Zaten insanlığın gereklerini; inancı, karşıya yapmaya çalıştıkları, ki! ''Dediğimi yap yaptığımı yapma ve bir de aile yetiştirme tarzı yazılan hikayeler'' var! Onlarsa sonu baştan yazmaktaydı. Benim olayım, daha durmayayım boşluklarla. Her kişi; kendi bacağından asılsın diyorum, ama? Ne erirken su olup, insanlara can katacağıma ancak?

Kara İnci Gül SAVAŞ 

KALBİM EGEDE KALDI

00 09 Kısım

Gerçek sen gibi mesela, 

Dünya üstünde görebilir misin kendini?

Biliyorum inanmaktan kastın aşkta dahil mi? Sen ki yaşamanın bir yalan olduğunu sanıyordun. ''Evet, sana inat dahil'' demek geldi içimden! 

Ortada bir masa masada bir şişe ve sen. ''Neden yalnızım ben'' diye? Şişeye kafa tutarsın. Ancak seni seven koruyan bir ruh vardır. İster o kişinin bedenini bul. İster sesi sana yol göstersin. 

''Biliyorum, sen  seçmezsen?  Bu dünyevi hayatta yalanlar üzerine aşkta olmaz'' diyeceksin! pembe_kalem ah yazar ah

Bende; yaşam zaten yalan diyeyim, o zaman? ''Hım bana orada bir yanından bir ruh gönder Allah'ım'' de bari, pembe_kalem...  

Gül SAVAŞ 

KALBİM SESSİZ KALDI

00 09.5

Ki; bilirsiniz bu konularda, pek konuşmayı sevmem! ''Anlatmak bu kadar basit olmamıştı'' desene, bana! Ben kimim, neden buradayım soruları, kadar alçak değildir! Kaldı ki? Alçak yada üstün, seni kurtarmaz... Uçmak; eyleminin, Turnayı kurtarmadığı gibidir. ''Tepki verene değil, verdirene bak'' demişler. Haklı, paradoksa girdik sevgili okur. Kimsem; sadece bu okuduğun, yazılarım dır. Dert; ücra köşelere, kabrin en derinlere konsun ki? 

Kara İnci Gül SAVAŞ 

KALBİM EGEDE KALDI

00 08

Yolumuz ömrümüz,

Bir arada yaşayabilmektir gayemiz.

Kardeşçe sıkılmadan, araya araya! 

Ben burada dururken! Destina yazmış bir yazar, onu nasıl bulduğumu? Geri sayarım sana, ama! Asıl konu, sensin şu an...

Ben kişilere başkalaşımı anlatmaya başlamışken? Nasıl oldu da kişileri sayıp sevmeyi unuttum anlamadım!

Ama pencereler açıktı. Senin rüzgarın bana gelmiştir. En azından kalbinim melodisi... İlk önce kişilerden değil, onların kelimelerinden başlayacağız korkma! 

''Ben sana başkalaşım yaptırmam seni zorlamam'' dedi bir Gölge. Haklıydı! Bir kişiyi tanımak için, ortamına girmek yeterliydi. ''Ayrıca kalbi'' dediği an? Zaten kelimeleri kişilerin önünde yol olur. Kalbi için, özellikle yazarsa hemde... 

Ki; ben özel kişilere kişiliğimde yer veririm. Ya başkalaşım, ya maniple fark etmez! Özelliğimden, engelimden dolayı! Bunu kabul etmeyen, bir bünyem var ama? Güven meselesi bu, sensin güvenin duyguların yolu yazar... Ceyda'm merhaba, hayatıma merhaba kalbine ışığına!  

GÜL SAVAŞ 

KALBİM SESSİZ KALDI

00 08.5 Kısım

Bir de olur da, rekabet arasında kalmasın ardından kırılmalar olmasın'' diyedir haktır! Canavarları gülde sevmiyor anlayacağın... Ki; birlik olsun diye, çarşıya çıkan bir bütünlük var ortada... Ben: Neden yazıyorum bilmiyorum? Ruhun rahatlaması gerek! Sen ki; bu günlerde üzgünsün... Bir doğum kurtuluş, peki! Ya bu yok oluşlar, bitecek mi? Dua edelim, yeter! Kutlu günde; bizi koruyacak ve sakinleştirecek olan inancımızdır...

Kara İnci Gül SAVAŞ 

KALBİM SESSİZ KALDI

00 07,5

Bunu bilmesi yeterli... Bu ilkeleri; insanlara duyura bilirsem, Turna ölmeyecek belki! Bülbülün; gül aşkı değil, kafes aşkı canlanacaktır... Kim ki; seni zorlayabilir, kader olgusu bile? Sana bırakılmış! E, o zaman ne olacak? ''Ayarlamaları ben yapsam'' derse bile, haklı! Fikir irade bütünlüğü... Ancak önemli olay; sadece, maç değildi. Boş zaman doldurma değildi. Vatan bütünlüğünü korumaktı. ''Millet kan ağlamasın diyeydi. 

Kara İnci Gül SAVAŞ 

KALBİM EGEDE KALDI

00 07 Kısım

Zati kim olduğun önemli değildi. Var olan senle idare ederdik. Zarar vermesen yeterdi. Ama sen ne yaptın?

Kişiliğini karakteristik özelliklerini insan olduğunu unuttun! Bu soğukta: Ben buraya çıplak geldim de dur. Oh olsun sana!    

Akıl da var izanda mutluydum...

Ömrüm onlarla geçeceği sürece tabi ki! 

Aklımda deli sorular ama bu sorulara verecek kor bir yürek gerek! Evet cevabı başkası söyler ama? Yürek iki kişilik olacak kadar, metamorfoz yapamadı! 

Ne oldu da iki kişilik ortamlara geçtin? ''Günler olaysız geçmiyor'' desene... Olayda en az iki kişi ister değil mi? Vah vah kıyamam!

İmkanlar: Bana oku oku da başkalarına  yardım et dedi. Haklıdır okudum! Hayatın iki kişiyi kor gibi yaktığını gördüm! Aşkla sevgiyle tabi ki... Sonuçta bir hikayeyi iki hayat yazıyor. Haklılar 

Hayat tek kişiyle yaşanmaz yürek buna dayanmaz buz olur kor yürek olup bedenini karşındaki sevdanı yakması gerek... ElifEfruze_  ve suncakceyda bu konuda ustalar! Hayatın bir ruh üzerine kurulduğunu biliyorlar! Ardından o ruhun parçalarını arıyorlar kelimelerinde... Sağ olun, Metamorfoza basamak oldunuz...  

Gül SAVAŞ 

KALBİM SESSİZ KALDI

00 06 Kısım

Yapmayacağımı biliyorsun. Bilgin dahilinde; sensizliği, sesimin yüksek çıkması. Sana olan sevgimi, bitirmek! Biliyorum, becerememe potansiyelimi... Onun için; evimden, incirlerini al ve defol! Ben; artık gül reçeli yapacağım, kanını içeceğim hayatının... Kimseye sevgim olmayacak, ama? Saygıyı oluşturmama da, karışma. İnsan ne anlamak ister, hayatı mı? İnsan ne anlatmak ister, zorlukları mı? İnsan neyi atlatmak ister, imkansızlıkları mı? Karşıya bakmadan olmaz, ama!  

İyi bir bakış açısı aslında, ''neden''demek!

Neden bu evren başka bir yer değil.

Mars'ta su bile yok mesela,

Git orada yaşa...

Hiçlik; bir insan olduğunu, yok saydıramaz sana. Neden mi? Nefes alıyorsun, çünkü! Yaşamaya geldin bu dünyaya, saygı duy buraya!   

Ben bu konuda çok şey söyledim. Sen duymak istediğini duydun, yazılanı değil. Uygulama alanı; önce kendine, sonra karşıdakine iyi davranmaktı oysaki! Sen ne yaptın?

Kara İnci Gül SAVAŞ

KALBİM SESSİZ KALDI

00 05 Kısım

 İnci için, bu değerdi. Anlam verilemeyen o kadar, karanlığımız vardı ki! Bitmedim, bitmedin ama? Değiştim, uçtum senden... Yol gösterici, uçaklar olsun yanında! Zaman; bende onlar kadar hayattan uzak, bir o kadar hayatlara yakın olayım. Baharı; Gül sever, sarmalar beni. Suç yok olmayı beklememektir! Birlikte var olmayı bulamamaktı. İnancım kendime! Sustum, artık uçuyorum. Havlama, öfkelendirir. Hava alma, hüzünlendirir. Toprak koklamayı, çok özleyeceğim ama?

Çırılçıplak her şey ortadayken!

Varlığını kanıtlamadan vazgeçmek niye?

Hiç olmadığına inanmalısın ki! Yaşam sana nefesini verdi ama? Almasını da bilir. Nasıl mı? Her an; dünyevi zamanla da olsa, senden alıyor nefesini! 

Bir çok konuda inanman gerektiğini söyledim. Ama neye kime olacağı sana kalmıştı. Okuduğum kelimelerden birinde, yazar! pembe_kalem ''Kendine inanmaktan vazgeçme'' dedi. Haklı, kendinden vazgeçme ki? 

Sende olan her şey gözünün önüne gelsin. Bütünlüklerini koruya bil. Kendine kim olduğunu göster. 

Kişiliğin; ben insanım desin! Her şeye karşın; yaşarım bu dünyada, herkese de yardım ederim desin...

Gül SAVAŞ Kara İnci     

KALBİM SESSİZ KALDI

00 04 Kısım

İnsanlık ne kadar sert olsa da buna muhtaçtır...

Siz diye başladım diğer ucu yanığa!

Kızma bana ama sen olmasaydın? Yok olacaktı kelimeler.  Öyle olsaydı, bende kendime zarar verirdim! Ters dönemeç bu olsa gerek beni kelimelerden mahrum bırakmadın sağ ol  

Bir de bir hafta önce; destandaki Leyla gibi, bir hayat yazıyordum güncem de! Ama işte hayat bu, bir an ne olacağı belli olmuyor? Hiç yazmamayı diledim! Her şeyi, benim suçum gördüm. Her dönemeç sertlidir hayat beni bırakmadı bende bırakmadım ama? Yazamıyordum işte! Bir şekilde buldum senin kelimeleri. 

Ördüğüm bu duvara kimse giremiyordu. Körelmiş sevinçler, acıları yok sayamıyordu. Karakterlerinde öyle ama? ''Bak senin gibi bir kız kanıtlanmayı bekliyor'' dedim, kendi kendime. Gerçekleri onunda acı ama? ''Kalabalığı çok'' dedim. Kendini unuturdu insan kalabalıkta. Ancak geceleri yalnızdır kişiliğiyle.

Demek istediğim bir hafta buydu! Ucu yanık mektupta bitti   

Suç varsa, hak arayanda vardır. Susuyorum! Dua ediyorum, seni sana bıraksın. Tek söz edersem, bir sonraki geliyor... Elveda da; yalıyorsun, yaşıyor Turna! Başlangıç gerek, hayata. Hiç kimse; birey bile, olma. Unutmak zor, ama? Zaman üzerimden, geçecektir. Ellerinden kurtuldum. ''Haram olsun değil ama, helal olsun'' dedim! İsyan etsem, ne fayda? Beni; karanlığında da, aydınlığında da istemeyen insanlar vardı. Unutma; hatırla, acı çek!

Kara İnci Gül Savaş 

KALBİM SESSİZ KALDI

00 03 Kısım

Tanışalım seninle, ben karanlık...

Sen aydınlık geleceğim oldun bir anda,

Neden sorusunun cevabı anımızda gizli! 

Efruze hanım!

''Siz bana bir kapı açtınız! Ters dönemeçte, bu taraftan seçeneğine sarıl'' dediniz. Haklısınız ama?

Bir hafta önce destan yazmayı bırakan, bendim! Ama dürttü melekler. Gerçi Efruze anlam gereği; parlayan ateş, aydınlık veren demekmiş. Bilemedim kimin beni ayağa kaldırdığını. Bir destan arıyordum Leyla ile Mecnun gibi, Destan yerine Destina geldi başıma... Rumca köken dedim ay meraklıyımdır. Buldum, Leyla'nızı 

İpek; anıları, geçmişi, arasında kaybolmuştu. Ben öyle değilim! Ama bende nedense geri dönmek istedim? Hiç yaşamamış. Veyahut yeni doğmuş bir birey gibi, yeni şeyler öğrenen... Evet, İpek'te adımlarını yeni yeni attı. Gerçekten de duvara tosladı. Ceyda vardı, ardında ama? Ona yardımcı; bir tek kayıp anıları, kişiliğiydi! Perdeler arsında, kimse görmezdi onu.

Mektup; nasıl bitecek diye, bakmadım bile... Başına sonuna! Dikkatsizim ama? Kişiliği bilen bilir! Bir çok eser, bu şekilde çıktı. Neyse mektubumun ucu yanık kalsın. Devamı gelecektir....  

Giz; bir hayat kurtarır.

Arkalarından kuyu kazan bireyler. Hayatın birbirlerini aldatmalarına, yarar sağlayan olaylar vardır ki? Kaderdeki basamaklar; ancak, böyle kat edilir... ''Anılar'' dedim, ya sana!Onları unutmam, ama? Hatıraları da, hatırlamam! Ömür; yaşantın, bir nefes değil miydi? Turna için; tükenen ben değil, sen oldun! Benim hayatıma sarılmadın, çünkü? ''Yara almadan kurtuldum'' desem! Bana Turna olabileceğimi, zamanımız söyledi. Mimiklerinde onay verdi, alıp götürdün onu. Peki; gülün yanında mı şimdi, mezarı?

Kara İnci Gül Savaş 

KALBİM SESSİZ KALDI

00 02 Kısım

Ölüm bilinmek için insanlığı tatmalı 

Varlığına Evrene ben buradayım demeli 

Son değil başlangıç seçilmeli 

Kanıtlamak çok geride kaldı. 

Sen buraya neden geldiğini söyleyeli çok oldu! 

Şimdi konu kim ve ne değil? 

Olaylar içinde nerede olduğun? 

O ortamın seni kabullenmesi... 

Yaz boz tahtasında; silgi misin, kalem mi?   

Açık seçik, ayan beyan ancak? Sessizlik içinde; yaşanabilir bir zaman dilimi, gerek Turna'ya! Bir güle aşık bir kuş gibi, düşmanlığı yok sayamam ama? Dost ile hayat, bir yok oluş olmaz... Olamaz! Hayat; meraklı kişileri, hiç kimse olarak nitelendirebilir. Neden kaldırımda geçen, 1000 kişi birbirini tanıyamaz? Hayat işte, bu kadar acımasız! Ben onunla görüşemem, tanımıyorum çünkü? ''Onun kimsesi yokmuş'' diyerek, bir hikayeye başlayayım... 

Kara İnci Gül Savaş 

KALBİM SESSİZ KALDI

00 01. kısım

Var yok savaşı değil

Yaşama tutunabilme 

Açıkta kalmama

Korkmama iç güdüsü  

Herkesi korkutmadan; kendini onlara gösterdiğine göre, işimize devam edebiliriz miyiz? Evet ya da hayır gibi, kısa cevapları kabul etmiyor bünyeler! Bir gerçek var ki? Yazılmaya, okunmaya karşı çıkılan... Yeni bir seri ile karşınızdayım!   

Dayanağım, insanlığa olan Savaşım oldu. Güle olan kanlı tutkum oldu. Ben; gülümsemeyecek olmam, ama? Okuyanlara; tebessüm savaşı verdirmem, senin ardından manidarlığın olsun. Ki; kişiliğimde Turna dedim, kendime. Senden daha rahat, vazgeçmek içindir... Benim hayatım, bir gölge ile bitemez! Gölgeler kayıp olur, suret kalır geride. Yeni bir beden aldım, mahlukat gibi! Bir yandan Turna'yım; kimsesizliği işleyeceğim, bir yandan?  Kişilere olan bağımı, insanlıkla ödeyeceğim. 

Kara İnci Gül Savaş