KARAVANA

1 04 Kısım

Ben; iki parçasını da kullanırım dedin, kendine. Bal gibi, sözlerinde başlangıcımız akıyor. Nefes aralığım sensin, ruhumun huzur parçası... Aşk meselesi, yaşamak galiba. Birbiri için, yaşayan kişiler var sonuçta. Yalancı ağrılar gibidir, olay örgüsünün kahramanları. Gerçek; acı, ölüm yani? Sonu kabullenememektir. Ki; benden, önemli mi diye sorarlar insanlığa? Kişiler yücelikten korkarlar! Neden işte, birileri için yazmıyorum? Yazıyorum, ne fark eder! Gören sadece; sen, ben olmayacağız galiba! O da gelsin. Balkon taşır herkesi. Galiba doğanın nazik ikramı, süt verir kişilere. Galiba olgular, saf süt anne sütü sonuçta. Haklıdır belki süt tükenmekte ama? Bitmemekte, devam etmekte. Kah gül, kah ağla ama? Kahpe dünyada; kahve, bir yudumda olsa? İnsanlığı sana hatırlatır, şahit ol. Ki; bir insan, bir adım. 

Kara İnci