- 42. Kısım
Tamam, ancak onlar, manevi sen var olmayan, esas kardeşimsin. Onları seviyorum. Sen benim; canımsın, cananın canısın, karanın incisisin. O artık yok!Yanılmıyorsam. Şimdi şu an!
''Hoşlanmak benim neyime'' demeyecekti, belkide? Ama işte an gelir, dilenirdi her şey insan oğlu olarak... ''Gidin artık ben sıralar arasında biraz yürürsem açılırım'' dedi, Tan'a bakarak!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder