00 03 Kısım
Tanışalım seninle, ben karanlık...
Sen aydınlık geleceğim oldun bir anda,
Neden sorusunun cevabı anımızda gizli!
Efruze hanım!
''Siz bana bir kapı açtınız! Ters dönemeçte, bu taraftan seçeneğine sarıl'' dediniz. Haklısınız ama?
Bir hafta önce destan yazmayı bırakan, bendim! Ama dürttü melekler. Gerçi Efruze anlam gereği; parlayan ateş, aydınlık veren demekmiş. Bilemedim kimin beni ayağa kaldırdığını. Bir destan arıyordum Leyla ile Mecnun gibi, Destan yerine Destina geldi başıma... Rumca köken dedim ay meraklıyımdır. Buldum, Leyla'nızı
İpek; anıları, geçmişi, arasında kaybolmuştu. Ben öyle değilim! Ama bende nedense geri dönmek istedim? Hiç yaşamamış. Veyahut yeni doğmuş bir birey gibi, yeni şeyler öğrenen... Evet, İpek'te adımlarını yeni yeni attı. Gerçekten de duvara tosladı. Ceyda vardı, ardında ama? Ona yardımcı; bir tek kayıp anıları, kişiliğiydi! Perdeler arsında, kimse görmezdi onu.
Mektup; nasıl bitecek diye, bakmadım bile... Başına sonuna! Dikkatsizim ama? Kişiliği bilen bilir! Bir çok eser, bu şekilde çıktı. Neyse mektubumun ucu yanık kalsın. Devamı gelecektir....
Giz; bir hayat kurtarır.
Arkalarından kuyu kazan bireyler. Hayatın birbirlerini aldatmalarına, yarar sağlayan olaylar vardır ki? Kaderdeki basamaklar; ancak, böyle kat edilir... ''Anılar'' dedim, ya sana!Onları unutmam, ama? Hatıraları da, hatırlamam! Ömür; yaşantın, bir nefes değil miydi? Turna için; tükenen ben değil, sen oldun! Benim hayatıma sarılmadın, çünkü? ''Yara almadan kurtuldum'' desem! Bana Turna olabileceğimi, zamanımız söyledi. Mimiklerinde onay verdi, alıp götürdün onu. Peki; gülün yanında mı şimdi, mezarı?
Kara İnci Gül Savaş
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder