00 05 Kısım
İnci için, bu değerdi. Anlam verilemeyen o kadar, karanlığımız vardı ki! Bitmedim, bitmedin ama? Değiştim, uçtum senden... Yol gösterici, uçaklar olsun yanında! Zaman; bende onlar kadar hayattan uzak, bir o kadar hayatlara yakın olayım. Baharı; Gül sever, sarmalar beni. Suç yok olmayı beklememektir! Birlikte var olmayı bulamamaktı. İnancım kendime! Sustum, artık uçuyorum. Havlama, öfkelendirir. Hava alma, hüzünlendirir. Toprak koklamayı, çok özleyeceğim ama?
Çırılçıplak her şey ortadayken!
Varlığını kanıtlamadan vazgeçmek niye?
Hiç olmadığına inanmalısın ki! Yaşam sana nefesini verdi ama? Almasını da bilir. Nasıl mı? Her an; dünyevi zamanla da olsa, senden alıyor nefesini!
Bir çok konuda inanman gerektiğini söyledim. Ama neye kime olacağı sana kalmıştı. Okuduğum kelimelerden birinde, yazar! pembe_kalem ''Kendine inanmaktan vazgeçme'' dedi. Haklı, kendinden vazgeçme ki?
Sende olan her şey gözünün önüne gelsin. Bütünlüklerini koruya bil. Kendine kim olduğunu göster.
Kişiliğin; ben insanım desin! Her şeye karşın; yaşarım bu dünyada, herkese de yardım ederim desin...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder