4 Nisan 2017 Salı

KALBİM SESSİZ KALDI


00 02 Kısım

Ölüm bilinmek için insanlığı tatmalı 
Varlığına Evrene ben buradayım demeli 
Son değil başlangıç seçilmeli 

Kanıtlamak çok geride kaldı. 
Sen buraya neden geldiğini söyleyeli çok oldu! 
Şimdi konu kim ve ne değil? 
Olaylar içinde nerede olduğun? 
O ortamın seni kabullenmesi... 
Yaz boz tahtasında; silgi misin, kalem mi?   

Açık seçik, ayan beyan ancak? Sessizlik içinde; yaşanabilir bir zaman dilimi, gerek Turna'ya! Bir güle aşık bir kuş gibi, düşmanlığı yok sayamam ama? Dost ile hayat, bir yok oluş olmaz... Olamaz! Hayat; meraklı kişileri, hiç kimse olarak nitelendirebilir. Neden kaldırımda geçen, 1000 kişi birbirini tanıyamaz? Hayat işte, bu kadar acımasız! Ben onunla görüşemem, tanımıyorum çünkü? ''Onun kimsesi yokmuş'' diyerek, bir hikayeye başlayayım... 

Kara İnci Gül Savaş 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder