24. KISIM
An anıya, gündüz geceye dönüyor sonuçta. Ama senin demek istediğin; ne en çabuk, ne en yavaş şekilde işliyor bizi Allah. Sende ona inanarak, güneşini boya! Ya en kızıla ya da en sarıya, seni sakinleştirsin diye! Kurut yaşat, yetişmeme gelişmeme dönüşmeme düşünmeme saygı duy. ''Hava, toprak, tahta'' derler ya! Aynı özelliğe sahip binlerce kişi var. Bir ömür boyu içlerinde kendi ışıkları değil, başkalarının elinde olan ışıkları vardır. Ağaçlar meyve vermek zorunda değildir bazen! Bitebilir bir şeyler, ters gider. Kuruyabilir o ağaç. Tutunduğun ağaçta, akasyada mor renkte. Doğanın getirisi üzerine, yazdığın kalem kağıt bile, ağaç ürünü.
Kara inci
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder