- 60. Kısım
Yıllar sonra doğru, gece aslında seninle arkadaş olabiliriz. Sen karanlıksın ve yalnızsın bende öyleyim.Hem seninle olunca düşünebiliyorum, neleri mi? Hiç bir şeyi, her şeyi aslında.Hem gündüz gibi yaşamın var olduğunu hatırlamama gerek yok. Ama seninle olduğum zamanda aklıma ölüm geliyor. Ne yapacağız? ‘’Belki onun için seni seviyorum dur’’Hem seninde ortakların var. Gündüz gibi kâbusların var seninde. Derin zifiri yalnızlığımla beni kuyulara çekiyorsunuz? Nedense seni daha çok seviyorum. Çünkü o zaman ikiyüzlü değil! Sadece kendim oluyorum. Ben biliyorum, acı çekiyorum. Bir boşluk var içimde bu boşluğu da seninle dolduruyorum. İşte bu yeter bana. Yeni yıldan ancak gece ile kurtulurum ben.
Yanlışlara, yanılgılara; adam gibi gözüken sahte kişiliklere, kanmamayı öğrenecekti. Ağladığı an; baş yardımcısı Har yanında olur, ona destek verirdi... Senden; daha beterleri var diyerek, gülmesini sağlar! Ancak; o da kuyusunu kazardı. Donmayı; Tonguç'la öğrenen, Tılsım! Yanmayı; Har'ın işbirlikçisi, Tan'dan öğrenecekti. Duygularına; yenilmemeyi, insanların yüzlerinin değiştiğini anlayacaktı... Düşünerek; ben nasıl bir birey olacağım, diyecekti? İnsanlık için; çabalamayı öğrenecekti...
Kara İnci
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder