14. Kısım
Senelerin umurumda olmadığını, sen biliyorsun. Tek kalemde geçtik üzerini! Gözüm gibi, bakarım ben sana! Sende benim için, kalbini verirsin! Biliyorum öyle de, olmasın. Ayrılmayalım yeter, tamam mı? Kişi kendini bilir. Çocuğunun tek gülümsemesi yeter, galiba? Kişi için değil! Çocuk için, umut kaynağı olur ve her şekilde aldırma onun isteği için olmuşsun. ''Ama kendi isteğin için, yaşayacaksın'' der, kendi döngüsü. Devam eder, kişi bu şekilde. Olayları değiştiriyordur, verdiği kararlarla belki. Geri dönüş, ileriyi göremez. Ama siz ki, gördüğüne ya da duyduğuna inana kişilersiniz? Bekle ve gör o zaman!
Kara İnci
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder