BEN BURAYA ÇIPLAK GELDİM

96. 100. Kısımlar

Ne yaparsın o an, bilinmezlerde bir adım daha? Aslında bilinçaltı ile, her şey ortaya çıkabilirmiş. Ruhun bile gelebilirmiş, teknikleri öğrenmek gerek sadece. Bir noktadan sonra; zaten sen, seni bile hatırlamayacaksın.Ben ''unutmak istiyorum ya bunları'' diyerek, hayıflanır. Yaklaşan günler vardır. Ama; sen yarımsındır, ne yapman gerek? Düşünmeyi dönüp arkaya bakmayı unutursun, son anda bilinç altın sana hatırlatır. Ama bilmen gereken, çıplaksın yanında kimse yok!Ama ilerlemez mi zaman? Nasıl olsa, insan oğlu saat kavramını çıkarttı? İster salise, ister saat? Ama gün oluşur, neticede. Fakat kimse; umursamaz anı anıya döndüğü zaman, halini hatırlayarak.Karşındaki kişi; gözlerinde seni görmez, kendisini görür aslında! Daha sonra; bakışlarının takıldığı yere göre, düşünceleri ortaya çıkar sonuçta. Hayat saliseler den ibaret, bunu unutma! Yani örtünmek için, geç değil! Bir eksik, bir fazla yaşanır bu dünya. Gün zaten; bir yalan, bir doğru ile ilerlemiyor mu? Ha onunla, ha onsuz, ha buruk, ha güler!Üşürdü örtünmek ısınmak için, en önemlisi ruhun olması için, kişi seni seçti. Belki gözlerin yüzündendir. Seni anlamıştır. Tüm çıplaklığını örtmek istiyordur, nereden bileceksin? Gözlerin ne renk olursa olsun? Seni bu hayattan kurtarmayacak! Yıkanmak için, açacaksın. Yenilik gelsin beni bulsun! Sondan; ''biraz daha uzaklaşayım'' diyebilirsin?

Kara İnci