MAVİ

41. ...45. Kısımlar

''O kadar'' demek küçümsemek biliyorum. Ama! Büyüttüğümüz anda zamanımızın içinde kaybolursak. Sadece ona entegre olma. Kendine eziyet etme. Ne zaman hatırlayacak yaptıklarımı? Ne yapacak sonra? Kötü davranmaz değil mi? İyilik kötülük getirmez değil mi? Ya da beni ''ruhumu acılar içinde bırakmamalı''. Diye düşünülmemeli. Duygular ''sonunda olmalı'' diyerek davranışa aktarır kendini. Bir, iki üç sayıları saymak bile davranıştır. Saymak aklından geçerken, ya kızgınsın? Ya da üzgünsün dür. Bunların geçmesini istersin sadece. Koyun yada keçi sayabilirsin. Espri yaptı. Gülmek gerek. Yoksa; hayatını karıştıran bir kelime. Hayır, yoksa yoluna devam edersin.Gidişleri durdurmak imkansızdır. Yoksa bunun için vardır belki. Hayat hiç bir zaman ''sen istedin'' diye başlamaz. Sonlanmaz da. ''O'' seni maviye ulaştırmayabilir. Ya da zararının acısını çekmen için Allah kapısını sana açmaz. Gülümsemek herkesin hakkıdır. Görüntü: Kanser hastaları bile umut dolu. Gülümsüyor, hastalığı yenmek istiyor. 

Kara İnci